دلایل و علت خارش در سگ ها

خارش به عنوان یک احساس ناخوشایند در پوست تعریف می شود که میل به خاراندن را تحریک می کند. خارش یک علامت است، نه یک تشخیص یا بیماری خاص. سگ مبتلا به خارش بیش از حد پوست خود را می خراشد، گاز می گیرد یا می لیسد. خارش ممکن است عمومی یا محدود به یک ناحیه باشد. دامپزشک شما یک شرح حال کامل پوست و معاینه فیزیکی انجام خواهد داد.

علت خارش در سگ ها:

• انگل
• عفونت
• آلرژی

علائم و انواع آلرژی و حساسیت در سگ ها

1.انگل ها:

شایع ترین علل خارش انگل، عفونت و آلرژی است. بسیاری از بیماری های پوستی وجود دارند که در ابتدا باعث خارش نمی شوند. خارش ممکن است به دلیل عفونت های باکتریایی یا قارچی ثانویه ایجاد شود. ممکن است تا زمانی که خارش ایجاد می شود، علت اولیه مدت هاست از بین رفته باشد. انگل های پوستی، از جمله کنه ها و کک ها، اولین دلیل احتمالی هستند که دامپزشک شما به دنبال حذف آن است.

2.عفونت ها:

در مرحله بعد، دامپزشک شما به دنبال علل عفونی بیماری پوستی خواهد بود. عفونت های باکتریایی و قارچی از علل شایع خارش هستند. عفونت ها اغلب با ریزش مو، پوسته پوسته شدن، بو و ترشح مایع همراه هستند. خاراندن بیش از حد، مالش یا لیسیدن پاها و صورت در حیواناتی که همزمان عفونت های قارچی و باکتریایی دارند، شایع است. اگر به چنین عفونتی مشکوک باشید، دامپزشک شما اغلب یک دوره 21 تا 30 روزه آنتی بیوتیک تجویز می کند.

عفونت ها از عوارض شایع خارش هستند و باید برطرف شوند. داروهای سیستمیک باید به صورت محافظه کارانه استفاده شوند زیرا خط اول درمان، درمان موضعی ضد میکروبی است.

علل عفونی خارش معمولاً باعث علائم بالینی ریزش مو، پوسته پوسته شدن، پوسته پوسته شدن موها، بو و/یا سبوره چرب می شود. خارش شدید و مالش صورت در حیواناتی که همزمان عفونت های قارچی و باکتریایی دارند، شایع است. قبل از پیگیری آلرژی به عنوان علت خارش یا انجام بیوپسی پوست یا سایر آزمایش‌های تشخیصی گران‌تر و/یا تهاجمی‌تر، عفونت باکتریایی و مخمری همزمان باید کنار گذاشته شود. می توان از شامپو درمانی موضعی ضد میکروبی (2٪ کلرهگزیدین / 2٪ میکونازول) روزانه یا یک روز در میان استفاده کرد.

علائم و درمان آلرژی در سگ ها چیست؟

3.آلرژی:

اگر خارش بعد از مصرف آنتی بیوتیک برطرف شد، علت آن عفونت میکروبی بوده است. با این حال، اگر خارش سگ بدون تغییر یا تا حدودی بهتر باشد، محتمل ترین علت زمینه ای ممکن است آلرژی باشد. شایع ترین علل خارش آلرژیک نیش حشرات، آلرژی غذایی و واکنش به عوامل حساسیت زا در محیط مانند گرده ها، کپک ها یا گرد و غبار است. حساسیت به نیش حشرات با پاسخ به کنترل حشرات به آسانی مشخص می شود.

• آلرژی به نیش کک و کنه و حشرات

بزاق کک شایع ترین آلرژن حشرات است که در سگ ها واکنش شدید نشان میدهد. نیش کک باعث درماتیت آلرژیک کک (FAD) می شود. بیشتر سگ ها در اثر نیش کک، تحریک موضعی جزئی را تجربه می کنند. سگ FAD به یک گاز گرفتن با خارش شدید موضعی واکنش نشان می دهد. سگ مبتلا به FAD خود را گاز می گیرد و می خراشد و ممکن است مقادیر زیادی مو را از بین ببرد، به خصوص در ناحیه پایه دم. یک عفونت باکتریایی ثانویه ممکن است در نواحی پوست خراش دیده شده، ایجاد شود.

• آلرژی فصلی و محیطی:

سگ هایی که خارش فصلی دارند احتمالا به آلرژن های فصلی واکنش نشان می دهند. سگ هایی که در تمام طول سال دچار خارش آلرژیک هستند ممکن است یک آلرژی محیطی (مانند آلرژی به کنه گرد و غبار) و/یا یک آلرژی غذایی داشته باشند.

• آلرژی غذایی:

آلرژی غذایی بر اساس پاسخ به آزمایش رژیم غذایی تایید یا حذف می شود. در طول آزمایش رژیم غذایی سگ شما با رژیمی تغذیه می‌شود که شامل غذاهایی نیست که معمولاً مصرف می‌کند. دامپزشک شما یک رژیم غذایی را مشخص می کند که اغلب حاوی ماهی یا گوشت های دیگری است که قبلاً تغذیه نشده اند.

برای دیدن غذاهای هایپوآلرژنیک سگ کلیک کنید.

برای کمک به دامپزشک خود در جداسازی آلرژی غذایی، باید رژیم غذایی تجویز شده را به طور کامل و با دقت دنبال کنید و از ارائه غذاهایی که با رژیم غذایی مطابقت ندارند خودداری کنید. تست آلرژی و تست پوست داخل پوستی نیز برای نشان دادن الگوهای مواجهه با آنتی ژن استفاده می شود. این آزمایشات برای تعیین محتویات واکسن ایمونوتراپی استفاده می شود، اما در شناسایی آلرژی غذایی بی تاثیر هستند.

علائم و درمان آلرژی غذایی در سگ ها

درمان موفقیت آمیز به شناسایی علت زمینه ای بستگی دارد. سگ‌هایی که علت خارش آن‌ها قابل شناسایی نیست، یا سگ‌هایی که درمان بیماری زمینه‌ای خارش را از بین نمی‌برد، برای خارش نیاز به مدیریت پزشکی دارند. داروهای ضد خارش که معمولاً تجویز می شوند شامل گلوکوکورتیکوئیدها و اسیدهای چرب ضروری، سیکلوسپورین و اوکلاسیتینیب هستند.

گلوکوکورتیکوئیدها استروئیدهای ضد التهابی هستند. آنها اغلب به عنوان موثرترین داروها در مدیریت خارش در نظر گرفته می شوند. با این حال، این داروها می توانند عوارض جانبی نامطلوبی از جمله گرسنگی بیش از حد، تشنگی و ادرار ایجاد کنند.

این داروها همچنین عملکرد غدد فوق کلیوی را سرکوب کرده و خطر ابتلا به دیابت و عفونت های ثانویه دستگاه ادراری را افزایش می دهند. بنابراین، این داروها فقط در شرایط محدودی تجویز می شوند. اسپری‌های موضعی حاوی گلوکوکورتیکوئیدها ممکن است جایگزین مؤثری برای قرص‌ها باشند، البته تا زمانی که به درستی استفاده شوند. استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها برای کنترل خارش ناشی از عفونت نامناسب است.

برای دیدن محصولات ضد خارش و 1 ضد آلرژی کلیک کنید.

مقاله از:

Itching (Pruritus) in Dogs